تاريخچه تيراندازی با تپانچه بادی
تيراندازی با تپانچه بادي از جديد ترين رشته هايي است که در برنامه فدراسيون جهاني گنجانده شده است. در 1970 ميلادي تيراندازي با تپانچه بادي در فونکس آريزونا معرفي شد. تيراندازي با اسلحه بادي تاريخچه اي بسيار طولاني داري. از اوايل 1903 ميلادي مسابقاتي با اسلحه بادي و گازي برگزار شد که باعث پيشرفت اين رشته شد. تا سال هاي اخير قهرمانان تيراندازي از اين سلاح استفاده نمي کردند و شرکت در اين رقابت ها را مجاز نمي دانستند واين اسلحه را تفريحي تلقي مي کردند.
ساخت اسلحه پيستوني و فنري مجهز به طور قابل توجهي چهره اين ورزش را عوض کرد. سلاح هاي جديد با همان دقت و استحکام تفنگ و تپانچه خفيف طراحي شده بود. ارزان بودن نوع مهمات اين سلاح ها و سهولت ايجاد سالن هاي تيراندازي در سالن هاي ورزشي حتي در خانه ها تيراندازاني را که تا پيش از اين تنها به رشته هاي ديگر علاقه مند بودند به سمت اين رشته جذب کرد.
در مسابقات جهاني فونکس آريزونا 218 تيرانداز در قالب 49 تيم در اين رشته شرکت کرد. اولين قهرمان اين رشته در رقابت مردان کورنل تاروستواري از مجارستان و در رقابت زنان مي جرسالي کارول از آمريکا بود. رشته تپانچه بادي در تمام مسابقات بين‌المللي برگزار مي‌شود. بعد از مسابقات جهاني 1978 ميلادي در کره هيأت اجرايي فدراسيون جهاني تيراندازي برگزاري مسابقاتي را در اين رشته به طور جداگانه در زماني بين مسابقات جهاني تصويب کرد. نخست تعداد تير در اين رشته 40 تير بود اما از 1981 ميلادي در رقابت مردان اين تعداد به 60 تير افزايش يافت و هم رديف با رشته‌هاي ديگر (از نظر تعداد تير) قرار گرفت . هم اکنون تعداد تیر در رقابت‌های زنان نیز به 60 تیر افزایش یافته است.
حالت گیری و چگونگی ایستادن در مقابل سیبل با تپانچه
در رابطه با ایستادن در مقابل سیبل یا هدف میتوان گفت که یک تیرانداز باید آنقدر تمرین کرده باشد که در موقع تیراندازی تمام عضلات و حتی خود اسلحه هم در حالت آرامش (ساکن) باشد. در زیر نکات مهمی که در رابطه با ایستادن و یا حالت گیری وجود دارد را برایتان توضیح می دهیم.
- ۱- ایستادن با یک زاویه 45 درجه در مقابل سیبل یا هدف
- ۲- باز کردن پاها از همدیگر بطوریکه فاصله پاها به اندازه پهنای شانه ها باشد.
- ۳- تقسیم سنگینی بدن به صورت مساوی بین پاها
- ۴- سر را به طرف سیبل برمیگردانیم و مستقیم به هدف نگاه میکنیم.
- ۵- دست آزاد (دستی که با آن تیراندازی نمی‌کنیم) را در جیب میگذاریم و یا به کمربندمان آویران میکنیم. ( توجه به این نکته ضروری است که ماهیچه‌های کمر، شکم، شانه و حتی باسن نباید در حالت تحت فشار باشند. )
- ۶- دست تیراندازی کننده باید کاملاً باز و مچ و آرنج آن باید قفل شوند.
تپانجه بادي
استفاده از هر نوع تپانجه بادي کاليبر 4.5 (77/0) که با هوا يا گاز متراکم مي شود و با مقررات عمومي (در زير آمده) مغايرت نداشته باشد مجاز تلقي مي‌گردد.
- 1- وزن سلاح همراه با تمامي قطعات آن نبايد بيش از 1500 گرم 31b 5.5oz بيشتر باشد.
- 2- وزن ماشه نبايد از 500 گرم 11b 1.5oz کمتر باشد. ( در مسابقات وزن ماشه را آزمايش مي‌کنند )
- 3- هيچ قسمتي از قبضه نبايد دور دست بپيچد. ( بر خلاف تپانچه آزاد وتپانچه آتش سريع )
- 4- زاويه قبضه و قسمتي که دست بر روي آن قرار مي‌گيرد نبايد کمتر از 90 درجه باشد.
- 5- گودي آن قسمت از تپانجه که بين شست و انگشت سبابه قرار مي‌گيرد نبايد بيشتر از 30 ميلي‌متر باشد.
- 6- ابعاد سلاح از نظر طول، ارتفاع و عرض بايد به گونه‌اي باشد که در داخل جعبه اي به ابعاد ( cm50 در 200 در 420 ) است، قرار گيرد.
تکنيک در تيراندازي با تپانچه بادي
تپانچه بادي با تپانچه هاي ديگر در مسابقات ISSF استفاده مي‌شود از نظر نيروي محرکه متفاوت است. مکانيسم سلاح به گونه‌اي طراحي شده است که هواي متراکم شده يا گاز، ساچمه را به حرکت در مي آورد. به همين دليل بر سرعت ساچمه در هنگام خروج از لوله سلاح اثر مي‌گزارد. دشتاب خروجي ساچمه در سلاح بادي بسيار کندتر از سلاح هاي گرم است و به همين دليل براي جبران چنين محدوديتي تکنيک‌هاي خاصي را بايد به کار گرفت. در غير اين صورت موفقيت در اين رشته بدست نخواهد آمد.
حالت گيري
تيراندازي در اين رشته در محدوده زماني معين انجام مي‌گيرد، بنا براين بايد به صورت راحت و دور از هرگونه فشار و کشيدگي باشد تا باعث خستگي و ناپايداري در حالت‌گيري نشود. سعي کنيد هميشه حالت‌گيري يک نواختي داشته باشيد چون حالت‌گيري شما هنگام تعويض کارت هدف به هم مي‌خورد.
فضاي هدف گيری و نشانه روي
شما نمي توانيد سلاح را در دستانتان کاملا بي‌حرکت نگه داريد، بنابراين براي درست به هدف زدن مي توانيد از روش لحظه‌اي براي شليک استفاده کرد. البته براي بهتر به هدف خوردن تير زمان بيشتري احتياج است تا به طور صحيح و دقيق نشانه‌روي کنيد و ماشه را بچکانيد. در نتيجه خلال چنين زماني سلاح در محدوده هدف حرکت مي‌کند. اين حرکت بايد در فضايي پايين‌تر از هدف انجام گيرد که در اصطلاح آن را فضاي هدف‌گيري مي‌ناميم. نقطه‌اي را در زير سياهي هدف در نظر بگيريد و يک فاصله پهن و سفيد بين عناصر ديد و لبه پاييني سياهي پيدا کنيد. با کسب مهارت‌هاي بيشتر در تيراندازي، حرکت سلاح نيز کمتر مي‌شود و در نتيجه فضاي هدف‌گيري (محدوده حرکت سلاح) نيز با کم شدن حرکت سلاح رفته رفته کاهش مي‌يابد. توجه به عناصر ديد و تطبيق ميزان فواصل درست آنها شما را تا حد زيادي کمک مي‌کند.